نخـوت اندر سینـه، آتش در دهـان
در کنـــارش، آل طــــه و بتــول
داغ میدیــد از غـریــب و آشنــا
محنــت از آلِ پیمبـــر دور شــد
رفـت سالی بیـش در قحـط و غَلا
خشکسالی محـو شد، بـاران گرفت
بیــمِ اَشــرافِ قریــش آغـاز شـد
مـاجــرا آغـاز شـد از جنــگ بـدر
در رکابـش ، حیـــدر کــرّار بــود
سنـگ، مـرواریـدِ پیغمبــر شکست
رو بـه سوی قبلــه کـرد آن پیشـوا
فـاتحِ دلــها محمــد بـود و بــس
طعنــه زن، بر مـاهِ عالـم، مشرکان
مانـد در شعـب ابیطـالـب ، رسـول
ســالِ طغیــانِ ستــم بـود و بـلا
رفـت و یثــرب پایگــاهِ نـور شـد
مانــد روزی چنــد در بیــم و بلا
دین، فـروغ از گوهـرِ یـاران گرفت
تـا مدینــه، مأمــنِ اِعجــاز شــد
بـا گـروه وارثـــانِ کِیــد و غَــدر
پایــداری کــرد، آن شمــع وجـود
رفـت در کـوه احــد، احـرام بسـت
بـا گـروهی پـاکـبـــاز و پـارســـا
سـدّ مشتــاقان، نمیشـد هیچکس